Vandaag dacht ik na over deze tekst, omdat die eigenlijk wel goed bij mijn leven past.
De Heer "riep" ons voor België, vervolgens "riep" Hij mij om in het ziekenhuis te getuigen onder de medepatiënten. En nu "roept" Hij mij elke dag om te getuigen van Hem; met mijn leven, lang niet altijd met woorden. In een wereld, die Hem niet wilt en/of niet zoekt.
Met de weinige kracht, die ik heb.
Dit is helemaal niet zo gemakkelijk; om te leven voor Hem.
We zeggen het misschien wel gemakkelijk: "Hier ben ik, zend mij."
Maar het is in de praktijk het moeilijkste dat er bestaat.
Het kost je wat, soms héél veel.
Zou ik het daarom liever nalaten? Om geen moeite en strijd in mijn leven te hebben?
De Heer had Zijn leven over, uit liefde voor mij. En voor jou!
Wat is mijn moeite en strijd in vergelijking met wat Hij heeft doorgemaakt?
Ik vraag me af: Wil ik eigenlijk wel leven buiten Zijn wil om?
Maar dan kan ik nog tegensputteren: Wie ben ik? Stuurt U maar iemand anders...
Want die gloeiende kool zou zeker ook eerst mijn lippen moeten reinigen... (Jes.6:6)
Ik ben niet geschikt, veel te zondig en besmeurd...
Jezus heeft nu juist onze lippen gereinigd, Hij heeft onze zonden/schuld weggenomen, met Zijn leven!
Als we Jezus erkennen als onze Heer mogen we in alle vrijmoedigheid en blijdschap de wereld ingaan en Zijn Naam verkondigen.
Als ik dat allemaal bedenk, kan ik nog maar één ding doen;
in alle nederigheid buig ik vol ontzag mijn knieën voor Hem
en stamel ik: 'Zie, hier ben ik, zend mij, Heer'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten